لوازم جانبی

نازل‌های غرقابی

در کاربردهایی که ممکن است ذرات جامد هوابرد روی تیغه‌های قطره گیر جمع شوند، می‌توان از نازل‌های غرقابی استفاده کرد که تیغه‌ها را به‌طور پیوسته با آب سیرکولاسیون مجدد شستشو می‌دهند. نازل‌های غرقابی می‌توانند موج گیرهای ورودی ایرواشرهای مرکزی را نیز شستشو دهند. اما معمولاً فقط در کاربردهایی که با مقدار زیادی ذرات هوابرد سروکار دارند، مانند کارخانه‌های نساجی، موج گیرها هم به افشانه نیاز دارند. نازل‌های غرقابی که برای شستشوی قطره گیرها تعبیه می‌شوند معمولاً با فشار ۳ تا psig 10 برای ایرواشرهای مرکزی و ۵ تا psig 20 برای ایرواشرهای یونیتی کار می‌کند ایرواشرهای مرکزی، مقدار آب توصیه‌شده برای افشانه‌ها ۴ gpm در هر ردیف بر هر فوت عرض دستگاه ایرواشر است. برای هر بخش قطره گیر معمولاً به یک ردیف افشانه نیاز است. شستشوی غرقابی تیغه‌های قطره گیر باید به تیغه‌هایی محدود شود که دست‌کم شش خمیدگی دارند. نازل‌های افشانه‌ی موج گیر را می‌توان طوری طراحی کرد که با فشار ۵ تا psig 15 کار کنند و فاصله‌ی بین آنها باید به‌اندازه‌ای باشد که پوشش مؤثر موج گیرها با مقدار آبی برابر ۳ تا gpm 6 بر فوت عرض ایرواشرها به ازای هر کلکتور امکان‌پذیر شود. کلکتورها را باید به فاصله‌ی ۲ تا ۳ فوت در سطح ورودی ایرواشر تعبیه کرد. آب موردنیاز نازل‌های غرقابی را می‌توان با استفاده از پمپ بازگردش مجزا، یا به وسیله‌ی پمپ بازگردش اصلی تأمین کرد. اگر استفاده از پمپ اصلی موردنظر باشد، مقدار آب مصرفی نازل‌های غرقابی را باید با مقدار آب افشانه‌های اصلی جمع کرد و هنگام انتخاب پمپ این مقدار کل را در نظر گرفت.

 

وسایل تمیزکننده‌

آب به‌منظور تضمین کار مناسب نازل افشانه و حداقل تمیزکاری و تعمیرونگهداری دستی، باید مواد خارجی ناشی از جریان هوا و تیغه‌های قطره گیر و موج گیر را از آب افشانه حذف کرد. استفاده از دو نوع وسیله‌ی تمیزکاری برای این منظور متداول است: صافی ثابت و اشغال گیر خودکار خود تمیزشو. آشغال‌گیرهای خودتمیزشو معمولاً استوانه‌های چرخان یا تسمه‌های بی‌انتها هستند. صافی‌های ثابت در مخزن ایرواشر نصب می‌شوند، به‌طوری‌که آب افشانه، قبل از برگشت به مدار شستشو، باید از آنها عبور کند. تمیزکاری صافی‌ها با دست انجام می‌گیرد و می‌توان با استفاده از دو صافی به‌صورت متوالی، که به راهنماهای مستقل تکیه‌دارند، این عمل را آسان‌تر کرد. سوراخ‌های صافی باید از سوراخ نازل کوچک‌تر باشند. مخزن‌های ایرواشرهایی که در شکل ۴۱ (الف) و ۴۱ (ج) نشان داده‌شده‌اند باید به صافی‌های ثابت مجهز شوند.

آشغال گیر بی انتها از نوع تسمه ی خودتمیزشو را میتوان همراه با، یا به جای صافی ثابت به کار برد و عمدتا برای کاربردهایی مناسب است که در آنها ذرات خارجی نسبتا درشت اند. این آشغال گیر به صورت پیوسته ذرات را روی تسمه جمع می کند و سپس با استفاده از آب سیرکولاسیون مجدد یا آب لوله کشی شهر، ذرات جامد را از روی تسمه میشویند و در سبدی جمع آوری می کنند. اگر از آب سیرکولاسیون مجدد استفاده میشود، مقدار آب لازم را باید به مقدار آب لازم برای افشانه ی اصلی و نازل های غرقابی افزود تا بتوان ظرفیت پمپ لازم را تعیین کرد. در مخزن ایرواشر میتوان آشغال گیر تسمه ای نصب کرد (شکل ۴۱ (ب) و ۴۱ (د)). در شکل ۴۳ یک آشغال گیر تسمه ای نشان داده شده است.

آشغال‌گیر با استوانه‌ی چرخان را در مخزن جمع‌آوری مرکزی تعبیه می‌کنند. کارایی این وسیله از صافی ثابت یا اشغال گیر تسمه‌ای بیشتر است. به همین سبب برای کاربرد در سیستم‌های ایرواشرهای یونیتی، که در آنها تمام آب به یک مخزن مرکزی برمی‌گردد و باید از تجمع ذرات خارجی در لوله‌های خنک‌کن آب و شیرهای کنترل مختلف جلوگیری کرد، بسیار مناسب است. در شکل ۴۴ آشغال‌گیر استوانه‌ای چرخان نشان داده‌شده است. در این روش تمیزکاری، آب به‌طور پیوسته در استوانه‌ای مشبک فیلتر می‌شود. انباشت پسمانده‌ها روی سطح استوانه سبب بالا رفتن سطح آب در جستجوی سوراخ‌های بیشتری برای عبور می‌شود. تغییرات تراز آب تمیزکاری ادواری و انتقال مواد زائد به سبد جمع‌آوری را کنترل می‌کند.

 

 

 

 

گرم کن‌های آب افشانه

ممکن است در فصل زمستان که اختلاط هوای بیرون و هوای برگشت در بالادست ایرواشر را نمی‌توان کنترل کرد تا دمای تر لازم برای هوای ورودی به ایرواشر برای تثبیت شرایط طرح اتاق با استفاده از فرایند سرمایش تبخیری ایجاد شود، به گرم‌کن آب افشانه نیاز پیدا کنیم. در روزهای بسیار سرد یا درجایی که شرایط حداقلی هوای بیرون نسبتاً بالاست، ممکن است با این وضعیت سروکار پیدا کنیم، به‌ویژه اگر رطوبت هوای اتاق و یا نسبت گرمای محسوس اتاق نسبتاً بالا باشد.
پس از خواباندن سیستم، مثلاً در تعطیلات پایان هفته در فصل زمستان، ممکن است برگرداندن رطوبت اتاق به شرایط، فعال‌اند، حتی در طرح، وقتی چرخه‌های سرمایش تبخیری فعال‌اند، حتی درصورتی‌که میزان هوای بیرون به نشت از دمپر کاهش یابد، مدتی طول بکشد. بنابراین، از گرم‌کن آب ایرواشر برای افزودن رطوبت به هوا، تقریباً با همان دمای خشک، استفاده می‌شود. به‌این‌ترتیب گرم‌کن انحرافی نسبت به فرایند اشباع آدیاباتیک ایجاد می‌کند (شکل ۴۵).

از هر دو نوع گرم‌کن بخار پاش و گرم‌کن با مدار آب بسته برای گرم کردن آب افشانه در ایرواشرهای مرکزی استفاده می‌کنند. گرم‌کن بخار پاش لوله‌ی فولادی مشبکی است که یک سر آن بسته‌شده و در مخزن ایرواشر غوطه‌ور است. بخار با فشار کم مستقیماً و با آهنگ کنترل‌شده وارد آب داخل مخزن ایرواشر می‌شود. گرم‌کن آب با مداربسته در سمت تخلیه‌ی پمپ سیرکولاسیون آب قرار می‌گیرد و به‌صورت موازی با لوله‌ی اصلی رفت آب سیرکولاسیون مجدد نصب می‌شود. این گرم‌کن را طوری انتخاب می‌کنند که حداقل مقدار آب افشانه را گرم کند و به شیرهای سرویس و موازنه‌ی مناسب نیاز دارد. گرم‌کن مداربسته، در مقایسه با بخار پاش، صدای کمتری ایجاد می‌کند و بازیابی بخار چگالیده را نیز ممکن می‌کند. اما خرید و نصب گرم‌کن مداربسته پرهزینه‌تر است.

اندازه‌ی گرم‌کن آب افشانه را باید بر اساس نیازهای محاسبه‌شده در شرایط حاکم بر سیستم تعیین کرد. ظرفیت آن را نیز می‌توان با تعیین مقدار بخار لازم برای گرم کردن آب و رطوبت زنی حداقل هوای بیرون، یا هوای نشتی از دمپر، از شرایط هوای بیرون تا شرایط طرح اتاق محاسبه کد اخیر ظرفیت کافی برای تثبیت شرایط طرح اتاق در دود از راه‌اندازی تجهیزات را فراهم می‌کند. در ایرواشرهای یونیتی پرسرعت از رطوبت زن شبکه‌ای در برای تنظیم رطوبت در شرایط توصیف‌شده در بالا است می‌شود. چون بخار مستقیماً در هوا پخش می‌شود، گرمایش محسوس اندکی انجام می‌گیرد.

 

 

بندهای سرریز

از بند سرریز در مخزن رطوبت‌زدای افشانه‌ای مرکزی، باهدف تضمین غوطه‌وری حداقل لوله‌ی مکش پمپ سیرکولاسیون آب و ایجاد بو بند آبی در زیر قطره گیرها استفاده می‌شود. طی فصل سرمایش تبخیری، جریانی از روی‌بند سرریز عبور نمی‌کند. اما در فصل رطوبت‌زدایی، جریان با آب سرد ورودی به سیستم سیرکولاسیون مجدد، به علاوه‌ی رطوبت حذف‌شده از هوای مطبوع شده برابر است.مخزن‌های دارای بند سرریز را معمولاً می‌توان از سازندگان ایرواشر خریداری کرد. اگر از مخزن بتنی استفاده می‌کنید، می‌توانید به کمک فرمول فرانسیس برای بندهای سرریز مستطیلی با لبه‌ی تیز، طول بند را محاسبه کنید،
Q= 3.33xLx(H^1.5)

جریان Q برحسب فوت مکعب در ثانیه بیان می‌شود. طول L و هد H برحسب فوت‌اند. اگر بند سرریز انقباض انتهایی داشته باشد، طول حاصل از فرمول را، به ازای هر انقباض انتهایی، باید در ۰٫۱*H ضرب کرد. بندهای سرریز بتنی لبه تیز را می‌توان با نصب یک نبشی فولادی روی لبه‌ی تخت بند سرریز ساخت. دبی gpm 5 بر فوت طول بند سرریز برای مخزن‌های رطوبت‌زدا متداول است.

 

لرزه‌گیری

ایرواشر مرکزی به لرزه‌گیری نیاز ندارد. اما در مورد نیازهای لرزه‌گیری فن هوای رفت، ازلحاظ تراز صدای محیط در ساختمان، باید تحقیق کرد. در کاربردهای صنعتی، ایرواشرهای یونیتی به‌ندرت به لرزه‌گیری نیاز دارند، اما برای تأسیسات حساس ممکن است تحلیل لرزهای ضرورت داشته باشد توصیه‌های مربوط به لرزه‌گیری را می‌توان در همین فصل و زیر عنوان تجهیزات هواساز یافت.

 

 

نصب

تعیین محل

ملاحظات اقتصادی و تراز صدا که در تعیین محل دستگاه هواساز نقش داشتند و به آنها اشاره شد، در مورد تجهیزات ایرواشرنیز صدق می‌کنند. هم ایرواشرهای افشانه‌ای مرکزی و هم ایرواشرهای یونیتی را می‌توان در داخل یا در بیرون نصب کرد، اگرچه ایرواشرهای مرکزی را معمولاً در داخل، در موتورخانه یا در فضای مطبوع شده، نصب می‌کنند. ایرواشر مرکزی، درصورتی‌که در معرض هوای بیرون باشد، باید طوری کار کند که در مخزن آن آب باقی نماند و موتور فن، مکانیسم محرک و یاتاقان‌های آن باید از نوع مناسب انتخاب شوند و مورد محافظت قرار گیرند. تجهیزات ایرواشر مرکزی روی کف نصب می‌شوند، اما ایرواشرهای یونیتی را می‌توان روی کف نصب کرد یا از بالا آویزان نمود (شکل ۴۶).

 

 

مانند هواساز، دسترس‌پذیری هوای بیرون و سهولت برگشت هوا به دستگاه، در تعیین محل نصب ایرواشر نقش مهمی دارند. در صورت امکان محل تعبیه‌ی کانال‌های دریافت هوای بیرون باید طوری انتخاب شود و جهت‌گیری آن طوری باشد که رو به فضاهای مسکونی مجاور یا دیوارهای فضایی که صدا برای حاضران در آن قابل‌اعتراض باشد واقع نشود. هوا را می‌توان از طریق سیستم کانال‌کشی برگرداند، اما اگر هوا مستقیماً به دستگاه برگردد، باید دستگاه را درجایی مستقر کرد که هوای برگشتی از فضایی را دریافت کند که به آن خدمت می‌کند. محدود بودن ارتفاع و تداخل با تجهیزات دیگر، مانند تجهیزات الکتریکی، نقاله‌ها، یا محرک‌های تسمه‌ای نیز ممکن است.

به‌علاوه، محل و جهت‌گیری ایرواشر را باید با توجه به نکات زیر انتخاب کرد:

۱- رطوبت‌زدای افشانه‌ای باید طوری مستقر شود که برگشت ثقلی آب به مخزن مرکزی آن امکان‌پذیر باشد. درصورتی‌که نتوان چنین وضعیتی را ایجاد کرد، باید از سیستم برگشت مجهز به پمپ استفاده کرد.
۲- بازشدگی‌ها و گذرگاه‌های کافی برای ورود تجهیزات بزرگ به ساختمان باید در نظر گرفت. اگر از این نکته غفلت شود، ممکن است بعدها به ایجاد چنین بازشدگی‌هایی در ساختمان نیاز پیدا شود.
۳- استقرار رطوبت‌زدای افشانه‌ای در زیر تجهیزات تبرید، یا پمپ کردن آب برگشت به ترازی پایین‌تر، ممکن است به بروز مشکل سیفون شدن یا سرریز شدن در زمان توقف کار دستگاه منجر شود. اگر از چنین آرایشی نمی‌توان اجتناب کرد، باید تدابیری برای جلوگیری از سرریز کردن آب، یا سیفون شدن آن اندیشید.

۴- درباره‌ی توانایی بام، کف، یا ترکیبی از عضوهای سازهای برای تحمل وزن دستگاه ایرواشر در هنگام بهره‌برداری باید تحقیق کرد.
۵- ایرواشر را باید در محل و در جهتی مستقر کرد که ساده‌ترین طرح جانمایی ممکن برای کانال‌کشی نتیجه شود.
۶- به شکل ظاهری باید توجه کرد، مثلاً ایرواشری که روی بام تخت نصب‌شده باشد، درصورتی‌که با لبه‌ی بام فاصله داشته باشد، ممکن است کمتر جلب‌توجه کند.

 

طرح جانمایی

در شکل ۴۶ چندین طرح جانمایی جایگزین برای یک ایرواشر یونیتی پرسرعت نشان داده‌شده است. طرح جانمایی ایرواشر مرکزی در اتاق هواساز، شبیه طرحی است که در بخش ۲ برای کویل نشان داده شد. ایرواشرهای مرکزی باید پلنوم ورودی با عمق کافی برای مجرای هوا داشته باشند تا به اختلاط هوای بیرون و هوای برگشت کمک کنند و جریان‌های گردابی هوا در سطح ورودی ایرواشر را به حداقل برسانند. اتاقک پلنوم در سمت خروج هوا از ایرواشر باید وسعت کافی داشته باشد تا جریان هوا به سمت. فن را، با سرعت یکنواخت در قطره گیرها و بدون ایجاد مانع، امکان‌پذیر کند. پلنومهای واقع در پایین‌دست ایرواشر نیز باید امکان تمیزکاری آسان پس از باز کردن تیغه‌های قطره گیر را، در هر دو نوع ایرواشر مرکزی و یونیتی، فراهم کنند. در اطراف ایرواشر باید فضای کافی به‌منظور دسترسی برای تعمیرونگهداری، به‌ویژه در سمتی که دریچه‌های دسترسی و اتصالات لوله‌کشی تعبیه‌شده‌اند، در نظر گرفت. در سمت دیگر، حداقل فضای آزاد لازم برای تمیزکاری، رنگ‌کاری، و (در صورت نیاز) عایق‌کاری باید در نظر گرفته شود. درصورتی‌که ایرواشر یونیتی از سقف آویزان است و با کف فاصله‌ی زیادی دارد، ممکن است تعبیه‌ی گربه رو ضرورت داشته باشد.

بین اجزای دستگاه مرکزی باید دریچه‌های دسترسی نصب کرد تا بتوان در هنگام نیاز به سرویس و تعمیرونگهداری از آنها استفاده کرد. برای نصب ایرواشر مرکزی باید پایه‌ای به ارتفاع دست‌کم ۲ اینچ در نظر گرفت. این پایه سطح تکیه‌گاهی یکنواخت و ترازی برای مخزن تأمین می‌کند و از آسیب دیدن مخزن یا عایق زیر مخزن به سبب نفوذ آب جلوگیری کرده، سطح آب مخزن را برای پر کردن پمپ سیرکولاسیون آب بالا می‌برد. اگر برای ایرواشر مرکزی از مخزن بتنی استفاده می‌شود، باید آن را از بتن مسلح ساخت و مجراهایی برای عبور لوله، و تکیه گاه‌های موج گیر و قطره گیر، و پیچ‌های مهار، در صورت الزوم، در آن تعبیه کرد. علاوه بر این، پلنوم سمت خروجی هوا باید جدولی به ارتفاع دستکم ۴ اینچ داشته باشد. پمپ سیرکولاسیون آب را باید در جریان هوای ورودم به ایرواشر، یا در خارج از پوسته‌ی دستگاه نصب کرد. در داخل ایرواشر و بین اجزای ایرواشر مرکزی باید چراغ‌های ضدآب تعبیه کرد.

علاوه بر جزئیات لوله‌کشی ایرواشر که در بخش ۳ شرح داده شد، به توصیه‌های زیر نیز باید توجه کرد:

۱- پلنوم های ورودی و خروجی هوا در نزدیکی پمپ سیرکولاسیون آب، در نزدیکی کانال دریافت هوای بیرون، و در صورت لزوم برای تمیز کردن فیلترها یا اجزای دیگر، باید کف شور داشته باشند. معمولاً کف شور پلنوم خروجی به یک شتر گلوی
عمیق نیاز دارد.
۲- اگر از آب برگشتی توسط پمپ در رطوبت‌زدای افشانه‌ای استفاده شود، باید یک لوله‌ی تخلیه به قطر ۱/۲ اینچ، از خروجی پمپ برگشت آب تا مخزن کشید تا از گرم شدن بیش‌ازاندازه آب در پمپ، وقتی شیر کنترل برگشت بسته است، جلوگیری شود.
۳- چون عمق آب در مخزن ایرواشر نسبتاً کم است، در سمت مکش پمپ به گرداب شکنی نیاز است که خوب طراحی‌شده باشد.

 

 

عایق‌کاری

سقف و سطوح جانبی رطوبت‌زدای افشانه‌ای را باید عایق‌کاری کرد تا از چگالش آب روی دستگاه جلوگیری شود و انتقال حرارت به حداقل کاهش یابد. هرگاه نقطه‌ی شبنم هوای برگشت از دمای آب افشانه بالاتر باشد (که در صورت استفاده از سیستم‌های پودر ساز تکمیلی چنین می‌شود)، رطوبت زن مرکزی را نیز باید به همین ترتیب عایق‌کاری کرد. ایرواشر یونیتی پرسرعتی که قبلاً توصیف شد، بدون توجه به کاربرد آن، باید کاملاً عایق‌کاری شود. در سمتی از لایه‌ی عایق که نقطه‌ی شبنم آن بالاست باید از لایه‌ی بخاربند استفاده کرد تا از چگالش آب روی سطح کاری دستگاه جلوگیری کند. ممکن است در زیر مخزن ایرواشر به لایه‌ای از چوب‌پنبه یار باشد. در صورت استفاده از چنین لایه‌ای، هر دو طرف آن را باید با ماده‌ی درزبند پوشش کاری کرد و قبل از نصب دستگاه آن روی بستر مخزن قرارداد. ایرواشرهای واقع در فضای بیرون را باید عایق‌کاری، خاربندی و ضد هوازدگی کرد. لایه‌ی عایق‌کاری سطوح بالایی باید کمی محدب باشد تا آب روی آن جمع نشود. عایق‌کاری رایزر آب و بخارآب در کاربردهای صنعتی گاهی در معرض آسیب‌دیدگی ناشی از حرکت کامیون‌ها و وسایل حمل مصالح قرار دارد. اگر با چنین وضعیتی سروکار دارید، روی عایق را از تراز کف تا ارتفاع چند فوت، با ورق فلزی بپوشانید.

 

 

کنترل

کارکرد کنترل‌گرها ایجاد موازنه بین بار تهویه مطبوع و ظرفیت دستگاه، به‌منظور حفظ شرایط طرح اتاق است.
کنترل دستگاه به یکی از راه‌های زیر، یا تلفیقی از هر دو راه، امکان‌پذیر است:
۱- تغییر حجم هوای ورودی در شرایط مفروض هوا
۲- تغییر شرایط هوا، بدون تغییر حجم آن.

شرایط هوا را می‌توان با روش‌هایی مانند تغییر دمای آب افشانه، گرمایش مجدد هوا، گرم کردن آب افشانه، به ای پس کردن ایرواشر، کاهش فشار افشانه، تغییر نسبت هوای بیرون و هوای برگشت در مخلوط، و رطوبت زنی هوا، مثلاً با استفاده از رطوبت زن شبکه‌ای بخاری یا سیستم پودر ساز تغییر داد. در دستگاه ایرواشر مرکزی که با چرخه‌ی رطوبت‌زدایی کار می‌کند معمولاً از تغییر دمای آب افشانه، کاهش حجم هوا و گرم کردن مجدد هوا استفاده می‌شود. در شکل ۴۷ نمودار ساده شده‌ی کنترل نشان داده‌شده است. یک ترموستات خشک، که در سمت خروجی هوای ایرواشر تعبیه می‌شود و طوری تنظیم‌شده که شرایط دمای خشک خروجی لازم برای رسیدن به هوای خروجی با نقطه شبنم مطلوب را تأمین کند، شیر آب سرد ورودی به سیستم گردش آب را کنترل می‌کند. به‌این‌ترتیب دمای آب افشانه کنترل می‌شود. کنترل نقطه‌ی شبنم عملی است، زیرا اختلاف بین نقطه‌ی شبنم و دمای خشک هوای خروجی، به سبب بالا بودن ضریب تماس رطوبت‌زدا، بسیارکم است.

 

کنترل حجم هوا و گرمایش مجدد با استفاده از ترموستات و رطوبت پایی که باهم کار می‌کنند تا دمپرحجمی به ای پس کویل گرمایش مجدد و شیر بخار گرم‌کننده‌ی مجدد را، به‌نوبت، کنترل کنند، امکان‌پذیر است. با بسته شدن دمپر حجمی، حجم هوای رفت به کسر از پیش تعیین شده‌ای از هوای تحویلی تحت بار کل، معمولاً %۶۰ تا %۸۵ آن، بسته به مشخصات فنی فن و افت فشار حداکثر مجاز برای هوا در کویل گرمایش مجدد، کاهش می‌یابد. کاهش بیشتر بار اتاق موجب می‌شود شیر گرم‌کننده‌ی مجدد به‌تدریج باز شود. در شکل ۴۸ (الف) یک فرایند رطوبت‌زدایی افشانه‌ای نمونه وار تحت بار کامل نشان داده‌شده است. شکل ۴۸ (ب) روابط دما را تحت بار %۵۰ نشان می‌دهد. دمای آب افشانه ورودی افزایش‌یافته است تا نقطه‌ی شبنم نسبتاً ثابتی برای دستگاه حاصل شود.

 

 

دبی رفت آب سرد به رطوبت‌زدای مرکزی سیستم سیرکولاسیون مجدد را می‌توان با استفاده از شیر فشارشکن دوطرفه یا شیر منحرف‌کننده‌ی سه طرفه کنترل کرد. استفاده از شیر دوطرفه در سیستم ایرواشر چندتایی ممکن است استفاده از لوله و شیر به ای پس فشار در مخزن ایرواشر مرکزی را، برای به حداقل رساندن نوسانات فشار، ضروری سازد. کنترل نقطه‌ی شبنم ایرواشر مرکزی که با چرخه‌ی سرمایش تبخیری کار می‌کند، با کنترل شرایط مخلوط هوای برگشت و هوای بیرون و، در صورت نیاز، با استفاده از گرم‌کن آب افشانه انجام می‌گیرد. کنترل منطقه‌ای می‌تواند با کنترل مورداستفاده در چرخه‌ی رطوبت‌زدایی یکسان باشد. طی دوره‌ی توقف تیرید، باید با استفاده از پمپ سیرکولا آب و یا پمپ افشانه‌ی تیغه‌های موج گیر یا قطره گیر، در صورت وجود، رطوبت را تا حدودی کنترل کرد.

در کاربردهای ایرواشر یونیتی پرسرعت، شرایط اتاق توسط ترکیبی از کاهش فشار افشانه، گرمایش مجدد هوا و، در صورت نیاز، رطوبت زنی کنترل می‌شود. در شکل ۴۹ نمودار کنترل دستگاه‌هایی که با کنترل رطوبت‌زدایی در سیستم تمام هوا کار می‌کنند، نشان داده‌شده است. طی فصل رطوبت‌زدایی، دمپرهای هوای بیرون در وضعیت حداقل تنظیم می‌شوند؛ شیر گرمایش مجدد فقط توسط ترموستات اتاق کنترل می‌شود؛ شیر فشارشکن افشانه در سلکتور فشار کنترل می‌شود و رطوبت زن را رطوبت پای کنترل می‌کند، به‌شرط این‌که خواسته‌ی ترموستات برآورده شود. وقتی ایرواشر با چرخه‌ی سرمایش تبخیری کار می‌کند، دمپرهای هوای بیرون و هوای برگشت توسط ترموستات اتاق کنترل می‌شوند؛ شیر گرمایش مجدد از طریق سلکتور فشار کنترل می‌شود؛ کاهش فشار افشانه را رطوبت پای کنترل می‌کند و کنترل رطوبت زن به همان ترتیبی انجام می‌گیرد که در چرخه‌ی رطوبت‌زدایی گفته شد. ازآنجاکه در این سیستم همواره از کاهش فشار افشانه استفاده می‌شود، لوله و شیر به ای پس فشار معمولاً در مخزن جمع‌آوری ایرواشر مرکزی تعبیه می‌شود تا نوسانات فشار آب را به حداقل برساند.

 

نکات کلی مربوط به کنترل

در کاربردهای صنعتی، به‌ویژه در مورد تهویه مطبوع فرایندها، معمولاً کنترل‌گرهای اتاق را در کابینت‌هایی نصب می‌کنند که فن کوچکی دارد. گردش هوای اتاق در این کابینت موجب نمونه‌برداری ثابت و مطمئنی توسط وسایل حسگر می‌شود.
هرگاه در نظر داشته باشیم فضاهای باز و وسیعی را تهویه مطبوع کنیم، سطح تحت پوشش هر مجموعه از کنترل‌گرهای اتاقی باید محدود شود تا سیستم کنترل به خوبی پاسخگو باشد. مساحت حداکثر ۱۰۰۰۰ فوت مربع برای هر منطقه‌ی دمایی و ۸۰۰۰ فوت مربع برای هر منطقه‌ی رطوبتی توصیه می‌شود. دقت و پاسخگویی سیستم کنترل از گردش هوا در فضای مطبوع شده نیز تأثیر می‌پذیرد. حداکثر ۱۰ دقیقه برای تعویض کامل هوا پیشنهاد می‌شود و ۴ تا ۸ دقیقه ترجیح دارد.